   
Mieszko I (ok. 935 - 992)
Rok urodzenia ok. 935, zmarł 25 V 992 r., syn Siemomysła, od ok. 965 r. ożeniony z czeską księżniczką, z którą miał syna Bolesława, późniejszego króla polski, a po jej śmierci (977) żonaty od ok. 979 z córką margrabiego Dytryka z Marchii Północnej - byłą mniszką, Odą; od ok. 960 r. książę polski. Pierwsze wzmianki źródłowe na temat Mieszka pochodzą z okresu 963-4, kiedy to toczył walki z Wieletami i sprzymierzonym z nimi zbuntowanym grafem saskim Wichmanem. Po niepowodzeniach w tej rywalizacji związał się on bliżej z Czechami, co zaowocowało poślubieniem w 965 r. czeskiej księżniczki Dobrawy. Stało się to z kolei wstępem do nawiązania stosunków ze Stolicą Apostolską, co doprowadziło w 966 r. do przyjęcia chrztu. Już jako sojusznik cesarza Ottona I i Czech kontynuował z powodzeniem w przyszłym roku walkę z Wieletami i Wichmanem i zajął część Pomorza. W 972 r. odparł w bitwie pod Cedynią natarcie margrabiego Hodona. Rok później po śmierci cesarza Ottona I wystąpił po stronie bawarskiego księcia Henryka Kłótnika przeciw Ottonowi II, a po śmierci jego z kolei w 983 r. raz jeszcze opowiedział się po stronie tego księcia, by potem uznać się na trwałe za sojusznika Ottona III. W 981 r. utracił Mieszko Grody Czerwieńskie na rzecz księcia kijowskiego Włodzimierza Wielkiego. Ok. 990 r. wspomagany posiłkami cesarskimi odebrał zbrojnie Czechom Śląsk i ziemię Wiślan. Przed śmiercią w 992 r. podzielił kraj między Bolesława i małoletnich synów z drugiego małżeństwa. Pochowany w katedrze w Poznaniu.
|
